Fee was nog een jonge ‘spring in ’t veld’ toen we een initiatie speuren volgden en meteen ‘verkocht’ waren.
Onze eerste lessen begonnen in Bergen op Zoom en we zijn mee blijven verhuizen tot nu in Oosterhout.
Fee was en is nog steeds een enthousiaste speurneus en zowel Fee als ik als handler genieten er van en ik leer nog steeds bij. Het ‘lezen’ van haar is bij mij nog steeds een leerpunt en soms een uitdaging, want je bent al snel geneigd om zelf te denken ‘nee, dat kan niet’. Je leert je grenzen verleggen, vertrouwen hebben in je hond en haar niet ’te sturen’.
Fee en ik zijn ondertussen op elkaar afgestemd en als ik haar nu bij het passeren van obstakels het ‘wacht’ order geef, dan doet ze dat inmiddels netjes. In het begin volgde ik haar (ook over hindernissen) op haar behoorlijk snelle tempo, wat al eens mis liep 🙂.
Fee is inmiddels senior (11) en minder stevig in haar achterhand, maar ze gaat nog steeds als een speer. Dan is ze weer jong 🙂.
We zijn blij dat we destijds Nathascha over onze tussenstop locatie in de Vogezen vertelden….wat nu een vaste speurvakantie locatie is geworden!
De vakanties zijn heel boeiend en telkens weet Nathascha leuke plekken te vinden. Opnieuw een uitdaging waar je van leert is als ze de gelegenheid geeft met een andere hond te speuren en de spoortjes zijn steeds ‘op maat’ voor hond en handler.
Geen 2 vakanties zijn hetzelfde! Je moet het maar kunnen. 😉 We kijken nu al uit naar onze volgende vakantie in de Bugey.